Het is zondagmorgen. Websiteredacteuren krijgen telefoontjes over een vreemde aanblik nabij de nieuwe vissteiger. We gaan direct kijken. Een waterige zon probeert door de wolken te breken als verstand door tradities. Het kanaalwater wordt bedekt door een groene laag kroos. Hier en daar zie je een soort lange sporen in het kroos, alsof er een bootje langs is gevaren of er is gezwommen. Over het hekwerk om de vissteiger hangen kleren: twee lange broeken en een drietal overhemden. Vragen komen boven drijven als futen na een duiktocht: waar zijn de eigenaren van de kleding? Hangen de kleren daar om te drogen of hangen ze daar totdat zwemmers zijn teruggekeerd van een zwemtochtje naar Zuidbarge of Westenesch? Zijn de Jehovah’s Getuigen misschien overgegaan op dooprituelen in open water in de vrije natuur? Waar zijn de sokken en schoenen? We komen er niet uit, de vragen blijven onbeantwoord als levensvragen onder piekeraars in Ruinerwold.