Voor alle foto’s, klik hier
Deel I, de Binnenweg
Was ik een merel of een mees, ik verhuisde naar de Binnenweg; vogelhuisjes, struiken en heggen genoeg. Het zou zo maar kunnen dat de Binnenweg in Noordbarge de kleinste is van de 90 Binnenwegen in Nederland, maar dat weet ik niet zeker. De Binnenweg is als een straat uit de boeken of prenten van Ot en Sien of Bartje. Op een warme en lome zomernamiddag verwacht je elk moment een paardenkar of een ventende melkboer de hoek omkomen, of, kom laten we eens modern doen, een SRV-wagen. De straat is geplaveid met zwerfstenen, die hier koppig vlinten (of is het toch flinten?) worden genoemd en waarvan soortgenoten elders kinderkopjes of kasseien heten. Zoals Wildlands is ingebed tussen voor- en tegenstanders, zo liggen de zwerfkeitjes ingeklemd tussen twee stroken klinkers, die een overgang naar de berm vormen. Er zit flink wat groen in de kieren tussen de stenen, maar dat versterkt het landelijke effect.
rustig en landelijk
Er zijn slechts twee of drie huizen die met een paadje naar de voordeur zijn aangesloten op de Binnenweg. En dan nog drie garages die op de Binnenweg uitkomen. Kan het rustiger en landelijker? Op tweederde (gerekend van west naar oost) is een kruising met de eeh, de …, een weg die nog zonder naam door het leven gaat. De kruising vormt geen strak kruis of plusteken, maar de Binnenweg verspringt een beetje en komt dan uit op de Huizingsbrinkweg. Met een stukje van de Huizingsbrinkweg vormt de Binnenweg twee lijnen van een zo goed als gelijkbenige driehoek. Deze driehoek is het zoveelste brinkje in Noordbarge. Opvallend is de geheel onlogische huisnummervolgorde. Ik zie een 3, een 5, een hele poos niks en dan nog een 1. Zijn er nu twee of drie huisadressen? Het zijn er twee, want nummer drie heeft ook een nummer drie aan de Kruisstraat. Het is maar dat de postbode het weet.
