Een zandpad dat een weg wordt genoemd is nogal opmerkelijk. En dat het zandpad is genoemd naar een sterrenstelsel met 200 tot 400 miljard sterren is natuurlijk niet bepaald alledaags. Of zou de voormalige melkfabriek, nu een bedrijfsverzamelgebouw annex beeldende-kunst-centrum ermee te maken hebben? Door de ramen van het gebouw glurend krijg je een goed beeld van de wisselende exposities. Achter De Fabriek staat een stalen kunstwerk, een boog met een mensfiguur erop gesmeed. De fabrieksschoorsteen staat nog mannelijk en fier overeind. We zien klimbeugels die uitdagend naar een soort luidsprekers leiden. Zou ideaal zijn geweest voor een moskee zodat het Allahoe Akbar over Noordbarge zou hebben kunnen schallen. Jammer dat er weinig Moslims in Noordbarge wonen.
De Melkweg volgt het Oranjekanaal als een border collie zijn baas. Eiken beschermen argeloze wandelaars tegen regen en te fel zonlicht en de bermen staan vol met opschietend groen. Heel af en toe ontwaar je tussen de paardenbloemen, brem, zevenblad, kamperfoelie een exoot als de maagdenpalm, die vanaf het voorjaar blauwe bloempjes draagt. Dit mediterrane plantje gedijt hier uitstekend als Napolitaanse pizzabakkers in Emmen-centrum
Lopend langs het Oranjekanaal valt op hoe diep het water ligt. Als je nagaat dat het kanaal ooit door mannenhanden gegraven is, krijg je automatisch respect voor de werkverschaffingsprojecten uit het verleden. Een bordje geeft aan dat men vroeger leerde zwemmen in het Oranjekanaal. Ik zie al een hele stoet gezinnen Weerman, Nijhoff, Jeurink, Zwols, Schepers, Huizing, Reinders, Kiers, Klaassen, Wilting, Engbers voor me, allen gekleed in gebreide zwembroeken en badpakken in zomerse kleuren. De haren bedekt met een laagje kroos, wat kleverig kikkerdril onder de oksels en blauwbekkend en met kippenvel komen ze stralend lachend uit het steenkoude water en nemen trots een zwemdiploma in ontvangst.
