Langzaam lopend over de Baxhoekweg denk je al snel dat dit het hart van Noordbarge is. Misschien vanwege de cirkelvormige route? Zoals je in andere provincies spiraalvormige weggetjes hebt die op terpen een begin- en eindpunt ontsluiten, zo maakt de Baxhoekweg bijna een compleet rondje. Vanaf de Middenstraat houd je links aan en kom je uit op de Oude Zuidbargerstraat. Halverwege heb je nog een soort afslag, maar die leidt, doodlopend, naar een woonhuis. De naam Baxhoekweg is afgeleid van de familienaam Bax.
Verder fantaserend zien we een interessant schouwspel aan het eind van de week. Alsof het afgesproken is: op vrijdagmiddag verlaten de Baxhoekwegbewoners hun huizen en vormen eendrachtig een vrolijk musicerende groep. Bladharken, bladvegers en bladblazers gaan hier hand in hand, ze vormen een soort mini-orkest, waarbij het knarsen van de metalen tanden van de hark een ritme vormt onder het gelijkmatig brommen van de blazers, dit alles als begeleiding voor het neuriën of zacht zingen van de vegende, blazende en harkende Noordbargers: pure winterse romantiek.
De tuinen en bomen staan in hun wintertooi, waarbij de grijs- en bruintinten overheersen. Eekhoorntjes, hun wangzakken boordevol eikels of walnootresten, steken hier zorg- en argeloos over, want snelverkeer is hier uitzonderlijk als ijs en sneeuw in toekomstige winters. Ruime tuinen bieden gastvrij asiel aan kruipers, lopers en vliegers. We zien dennenbomen, een doorkijkje over het grasveld dat binnenkort kleinvee van AOC Terra kan verwelkomen, rustieke brievenbussen en, niet te vergeten in deze koude tijden: hartverwarmende kerstverlichting die als oplichtende guirlandes de straat zonnig maken.
