Mozaïek in Noordbarge

De meeste kunst vergt veel voorbereiding en veel werk. Denk maar aan de  Broken Circle Spiral Hill van de Amerikaan Robert Smithson in Emmerschans bij zandgat de Boer. Of het Egnaober van Nick Ervink op het Raadhuisplein. Of het lichtkunstwerk van Titia Ex in Emmens langste tunnel.

Heel soms ontstaan kunstwerken bij toeval. Die worden wel ready-mades genoemd. Sommige daarvan halen de eindstreep en worden erkend als kunst, andere worden weggehaald en blijven alleen in iemands herinnering. Dat laatste is gebeurd in Noordbarge.

Foto: De Roo

Heel even leek het erop alsof de stratenmakers een postmodern artistiek ontwerp hadden gemaakt in de bestrating van de Ermerweg. Superstrak maar ook onaf of enigszins gemankeerd. Bij kruisingen werden grijze ruiten of vierkanten (of beter vierkanten worden door eroverheen te fietsen ruitvormig) in de grijze straatklinkers gemaakt. Enkele met drie gave hoeken en een rafelige, brokkelige hoek. Alsof de straatdesigners wilden zeggen : er is geen straat zo mooi of er zit wel een randje aan.  Een kunstwerk waarvan de kunstenaar had willen zeggen: dit is iets om bij stil te staan …

Had de kunstenaar hierdoor een eigen bijdrage willen leveren aan de verkeersveiligheid? Door op een heel subtiele wijze alle weggebruikers stil te laten staan bij zijn kunstwerk? Verkeersdeskundigen hadden zich het hoofd erover gebroken.. hoe kan het dat er op deze weg nooit een ongeluk gebeurt?

We zullen het nooit weten. Over langere tijd zal men erover praten als over een droom. Een droom beleef je altijd alleen. Maar deze ‘droom’ is collectiever beleefd. Althans door de mensen die in de korte tijd dat het kunstwerk heeft bestaan eroverheen gefietst hebben. ‘Heb ik nou gedroomd of heeft daar op die kruispunten zich een kunstwerk bevonden?’. 

Naarmate de tijd vordert zal het steeds meer een droom lijken. Steeds meer een onrealistische droom. Want hoe komt een stratenmaker/kunstenaar er nu bij om, afwijkend van de exacte tekeningen, een mozaïek-motief in de klinkers te laten ontstaan? Zo vanuit het niets … of zou de stratenmaker een door de Coronacrisis werkloos geworden beeldend-kunstende zzp’-er zijn geweest?

Het staat in de niet meer bestaande mozaïek geschreven …

De Ermerweg is nu weer een weg als alle andere. Een gewone weg, met gewone klinkers.  De weg van Noordbarge naar Erm, aan de Noordbarger kant. Zelfs de naam is gewoon. De Ermerweg.

De Ermerweg was heel kort in de eeuwigheid even niet gewoon.