Van fundament tot dak, met Houben op je gemak
Op een ochtend halverwege augustus strijkt uw verslaggever neer bij een huis in aanbouw nabij de brug over het Oranjekanaal.
Samen met zijn vriend Bob Witt is eigenaar en toekomstige bewoner Ben Houben aan het werk op de bouwplaats van zijn nieuwe huis op de hoek Achter het Kanaal – Ermerweg. Het wordt een vriendelijk ogend, vrijstaand huis op een ruime kavel. De ruime erker biedt straks uitzicht op de brug, de Siebrandsweg, de Laadweg, de Ermerweg, het einde van Achter het Kanaal en op de lengte van de wachtrij bij de Chinees.
Zeventiger Houben is een allround vakman. Alle bouwdisciplines beheerst hij en anders weet hij wel een deskundige die voor hem een klus wil klaren. Dat krijg je als je je hele leven in de bouw hebt gewerkt. Vanaf zijn veertiende, hij werd na één jaar voortijdig van de ambachtsschool gehaald om zijn vader te kunnen helpen, is Ben bouwer. Hij heeft alle stadia doorlopen, van opperman, metselaar, voorman metselaar, maatvoerder tot uitvoerder aan toe. Gedurende zeven jaar volgde Ben Houben cursussen. Hij begon onderaan en doorliep de aanvullende scholing met succes. Soms deed hij dezelfde cursussen als de andere werknemers in zijn ploeg, zonder dat zij dat wisten. Bij Ballast Nedam werkte hij als maatvoerder, voorman, assistent uitvoerder en uitvoerder in grote projecten. Zo werkte Ben Houben aan het stadion in Zwolle en tribunebouw bij Veendam FC Groningen.
Zes huizen gebouwd
Het huis in Noordbarge is zijn zesde project en ook zijn laatste als zelfbouwer. Het eerste huis bouwde hij als vierentwintigjarige in Lichtenvoorde. Later volgden huizen in Leeuwarden, Emmen (Rietlanden), Schoonebeek en Emmen (Delftlanden). Werd het volgende te bouwen huis steeds iets groter, dit laatste is kleiner dan het voorgaande. Het is levensloopbestendig zoals dat heet met een slaapkamer en badkamer beneden. Niet er geld aan verdienen is belangrijk, maar voor jezelf een mooie en solide woning maken en die later weer doorverkopen aan iemand die er blij mee is.
Ben Houben vertelt hoe het gaat met steeds een nieuw bouwplan. “Ik ben eigenlijk altijd zoekende geweest naar een nieuw kaveltje. Zo ook hier. Ik bekeek een huis aan de overkant van de Ermerweg en zag deze kavel bij de brug. Na overleg met mijn vrouw waren we het snel eens. Nee, met haar heb ik geen strijd over de plannen, maar ze moet het wel zien zitten natuurlijk. Ons huis in de Delftlanden konden we vlot verkopen en nu wonen we tijdelijk in Bargeres. Deze kavel kochten we in juli 2017 en in november hadden we de bouwvergunning.”
Van ‘handige knaap’ tot uitvoerder
Met ogen die glimmen van plezier vertelt Ben over zijn werkwijze. “Vanwege de vele verhuizingen schreef ik ons telefoonnummer met een potlood in de agenda. Kon ik het gemakkelijk uitgummen als we verhuisden en een nieuw nummer kregen. Ja, het is misschien soms wel zwaar werk, maar als je het gewend bent en het leuk vindt, is er geen nood. Als je bouwt, leer je vooruitkijken. In de schaftkeet hadden we altijd de tekeningen aan de wand en al werkend en kijkend, ging je over naar de volgende fase. Ik was bij mijn werkgevers altijd ‘die handige knaap’ totdat ik het advies kreeg dat ik beter uitvoerder kon worden. Mijn eerste project waren 24 huizen in Sneek. Ik moest daarvoor alles regelen en organiseren. Zo groeide ik erin, het hele bouwproces zit in je hoofd en daar heb ik nu profijt van. Ach, soms is het ook spannend hoor, zo moet je in heel korte tijd een optie op de kavel nemen, je huis verkopen en een tussenwoning regelen. Ik heb er een pacemaker aan over gehouden.”
Zwerfkei
“In juli 2017 kochten we de kavel. Mijn vrouw en ik gingen schetsen hoe we het wilden hebben, met een erker, een overkapt terras, slapen en baden beneden, enzovoort. Dan maakt de architect een tekening. In samenspraak met ons heeft hij een soort kruisconstructie aan de voorgevel ontworpen, van aluminium, iets speels. Vroeger heeft hier een pension gestaan en daardoor zat er nog puin in de grond. Dat was voor de koop al bekend, dus ging er iets af van de grondprijs en daarmee hebben we de grond gesaneerd: uitgraven, zeven en weer vullen. Er kwam nog een joekel van een zwerfkei tevoorschijn. Op één punt zat ‘de vaste’ op min 2.70. Door de methode van grondverbetering konden we de hoogte perfect zelf bepalen. Per dertig centimeter wordt de grond dan aangevuld en afgetrild.”
Eigenlijk gaat alles vanzelf
Enthousiast vertelt Ben Houben over het bouwproces. Dat zijn stiefzoon Henry de binnenwanden gaat doen en dat hij hulp heeft gehad van twee metselaars en een trappenmaker uit Weiteveen. “Door de aantrekkende economie wordt er ineens veel meer gebouwd. Dat heeft onmiddellijk effect op mijn bestellingen en de levertijden. Dat maakt dat ik alles nog beter moet regelen en organiseren. Maar tot nu toe gaat alles soepel, eigenlijk bijna vanzelf.”
De trotse toekomstige bewoner leidt me rond en toont de fraaie erker, “kijk hier komt een fauteuil,” het HR++ glas, het terras, de aparte en degelijke voordeur, de carport en de garage en de verdere indeling van het huis. Boven komen nog eens drie slaapkamers en een badkamer en daarboven is nog een zolder. Of ze nog aan Air B&B gaan doen, vraag ik. “Nee hoor, dat is niks voor ons. Kijk, hier loopt het riool. Tot de straat is het gescheiden in hemelwaterafvoer en rioolwater en vanaf daar gaat het in één buis verder. In de Delftlanden was het helemaal al gescheiden. We hebben heel lang gezocht naar deze metselstenen. Ik ben nu bezig met het stuccen van de garage, dat doe ik ook allemaal zelf. Ik heb nog wel even gedacht om ons los te koppelen van het gas, maar we zitten in een waterwingebied en dan is diep boren voor aardwarmte lastig. Er komen wel zonnepanelen op het dak.”
Als ik afscheid neem meen ik iets van weemoed in Bens stem te horen als hij zegt dat dit zijn laatste zelfgebouwde huis is.
