WAT WAS ER TE DOEN IN NOORDBARGE ?
Er was niet zoveel te doen want het voorgaande bestuur had de zaken goed op orde, alles liep op rolletjes.
Er was wel een heet hangijzer, de Ermerweg, toen ook al. Er waren al ruim voldoende snelheidscamera’s geplaatst, maar er was nog steeds onvrede bij bewoners.
Aan Achter het Kanaal woonde een gezin met jonge kinderen die in Bargeres naar school gingen. Zij moesten meerdere keren per dag de Ermerweg oversteken langs het Oranjekanaal. Daar was het druk met kruisend verkeer. Al in menige jaarvergadering was geroepen: ‘Bestuur doe daar iets aan!’ En het bestuur had al veelvuldig overleg gehad met ambtenaren en wethouders. Er was nog nooit een ongeluk gebeurd, gelukkig maar, maar dat stelde ouders niet gerust. De ideeën waren er ook, zoals het aanleggen van een zebrapad, het plaatsen van stoplichten, het plaatsen van een knipperbol, een drukknop systeem of een onderdoorgang. Alle voorstellen werden afgewezen door de gemeente waarbij de argumenten voor afwijzen in de ogen van veel Noordbargers geen hout sneden, belachelijk.
Al snel ging het verhaal rond dat de nieuwe voorzitter het wel zou regelen.
We werden als bestuur uitgenodigd voor een gesprek met de wethouder en met enkele bestuursleden gingen we eropaf. De wethouder stelde ons voor aan de ambtenaar die een plan had gemaakt. De ambtenaar zei: ‘Als wij als gemeente iets doen, dan moeten we ons aan de wet houden en willen we het ook goed doen.‘ Voor fietspaden en onderdoorgangen zijn er regels opgesteld in de CROW. Vanuit mijn werkzaamheden kende ik die regels ook. De ambtenaar vervolgde: ‘Op het fietspad langs het Oranjekanaal mag van twee kanten worden gefietst en dan moet zo’n pad vier meter breed zijn. Langs het Oranjekanaal ligt het fietspad op de dijk en als je dan op het niveau van ‘onder de brug’ wil komen mag de hellingshoek niet meer zijn dan 4% en heb je een aanloop aan beide kanten nodig van 400 meter. En dan is er nog het probleem dat eigenlijk het Oranjekanaal ter plekke te smal is om het goed en netjes uit te voeren.’
De wethouder zei: ‘Hier moeten we het met elkaar maar eens over hebben.’ Wij zeiden: ‘Wij geloven niet dat we dit ooit hebben gevraagd vanuit Noordbarge als oplossing voor een probleem.’ Plaats toch een stoplicht met een drukknop. Eventueel zo’n mobiel ding om uit te proberen.
Wij leerden dat ambtenaren en bestuurders nooit terugkomen op een eerder genomen besluit. Dus het werd een aangepaste onderdoorgang, zoals die er nu nog steeds ligt.
Na de oplevering door een Emmens staalconstructiebedrijf, dat voor € 28.000,- een oplossing aanbracht onder de Ermerweg, kregen we als bestuur complimenten, maar ook veel reacties zoals: ‘Wat is dat voor een onding.’ Triest is eigenlijk dat na oplevering de kinderen voor wie dit was bedoeld inmiddels naar de middelbare school in Emmen gingen en de route naar Bargeres niet meer volgden.