Drenthe mag dan een uitgesproken zand- en veenprovincie zijn, dat betekent nog niet dat er geen water is. Noordbarge bijvoorbeeld is gezegend met waterrijke hoekjes in een schitterend natuurgebied aan de Schapenveenweg, Noordbarge wordt doorsneden door een prachtig Oranjekanaal en dan is er nog een uiterst fraaie vijver aan de Huizingsbrinkweg. In een parkachtige omgeving zien we twee fonteinen, een uitgebreide collectie waterlelies en viswater om u tegen te zeggen. Bijna elke dag zie je er vissers zitten. Hoort de vijver nu bij Noordbarge of bij de Bargeres, dat is niet helemaal duidelijk. Wat wel duidelijk is dat beide baat hebben bij dit stukje natuur.
De waterlelies groeien als kool op klei. Vooral in stilstaand of licht stromend water zijn ze op hun best. Dat de vijver een paar jaar geleden is uitgebaggerd zal ook hebben geholpen. We zien honderden bloemknoppen. Als je (ooit) een vijver hebt (gehad), ken je de sensatie wanneer deze waterplant gaat bloeien. De waterlelie is een symbool van veel, maar het meest nog wel van de vrouwelijkheid, de vergankelijkheid, de zuiverheid en de liefde. Schreef Frederik van Eeden er niet een gedicht over? ‘Ik heb de waterlelie lief… ‘
Er zijn mensen die graag vissen. Vissen heet rustgevend te zijn. Vissers voelen zich voor een paar uren jager en ze ontlopen het ritme van thuis. Op een zonnige dag ontmoet ik dhr. en mevr. Holtman uit de Bargeres. Meneer Holtman vist vandaag op karpers. “Die zijn hier ooit uit de oude dierentuin uitgezet door de gemeente. Wij komen hier regelmatig. ’s Avonds wandelen we met de hond en overdag komen we wel om te vissen. Kijk, daar, die belletjes in het water, dat zijn karpertjes. We zetten de gevangen vissen altijd direct weer terug.” Ik zie dat meneer Holtman beet heeft. De eerste keer laat de vis weer los maar de tweede wordt kalm binnen gehengeld. Met rust en kunde wordt de haak losgemaakt en krijgt de vis de vrijheid weer.” Mevr. Holtman staat al met het schepnet klaar: “Het is hier prachtig. Er zijn allerlei watervogels. We zien eenden, reigers, meerkoetjes, aalscholvers op de takken, nijlganzen en heel af en toe een ijsvogel. Soms vis ik ook, maar ik vind hier zitten ook prettig. Die waterlelies zijn echt schitterend.” Dhr. Holtman: “Om te mogen vissen moet je een vispas hebben. Die kost € 35,-. Als je lid bent van een visclub ben je ook gelijk aangesloten bij Sportvisserij Nederland. We zien ook wel eens mensen die de vissen meenemen, maar dat is niet de bedoeling.”
Een al wat ouder echtpaar wandelt rond. Het is opvallend hoe schoon het gebied is. De fontein klatert verderop een al vrolijkheid.
Foto’s onderaan: Klaas van der Meulen