Bart Krol

Voor alle foto’s klik hier

Bart Krol, Lightning, Buffel en het zwerfafval
Dit zou de titel van een film kunnen zijn en in zekere zin is het dat ook. Een film over zwerfafval met Bart Krol en hond Lightning als hoofdrolspelers. Noordbarge is niet bepaald een vervuilde wijk in Emmen. Toch ligt er geregeld rommel langs de weg. Zeg je school, zeg je vrolijk lawaai, flesjes, boterhamzakjes en blikjes. Inderdaad zie je langs de Huizingsbrinkweg wel eens wat rommel liggen. Achteloos weggekwakt vanaf de fiets. Al append gedumpt, in de berm gemieterd, wetend dat het binnen een dag wordt opgeruimd.

Aanlijnplicht
Een prominent lid van de afvalbrigade is Bart Krol (1959) uit Noordbarge, samen met zijn twee honden. Een bekende verschijning ook met een hip grijs staartje. Als ik hem bezoek aan de Hogewandweg zit hij gebogen over papieren. Wat is het geval? De gemeente heeft verordonneerd dat alle honden in de gemeente aangelijnd moeten zijn. Op zich niet zo’n gek idee. Iedereen kent de ‘hij doet niks hoor’-verhalen wel, maar Barts honden ruimen alleen afval op als ze los lopen. Bart Krol gaat proberen ontheffing te krijgen. Bart toont me enkele krantenartikelen waarin de honden en hij de hoofdrol hebben. Ook lees ik een Minimannetje van kortgeleden. Daarin laat een mevrouw zich lovend over hem uit. Bart kwam via Valthermond, Gieten, Zwolle, Groningen, Loppersum en Oosterhesselen in Noordbarge terecht. Bijna had in dit lijstje ook nog Paramaribo gestaan.

Barts levensloop
“Ik had een lastige jeugd. Vanwege de ziekte hemofilie lag ik vaak in het ziekenhuis. Geregeld had ik bloedingen in de gewrichten. Door die ziekte heb ik een nieuwe rechterknie en twee nieuwe ellebogen gekregen. Wij verhuisden van Valthe naar Gieten waar ik de lagere school en de MAVO volgde. Graag was ik op mijn negentiende naar Paramaribo gegaan, maar het ziekenhuis stond niet toe dat ik medicatie meenam. In Gieten deed ik vrijwilligerswerk in de jeugdsoos, cultureel werk. Hierna deed ik de opleiding inrichtingswerk in Zwolle. Daar woonde ik op kamers en later intern in een gezinsvervangend tehuis.”

Slimme hond
Terwijl Bart zijn verhaal doet liggen de honden Lightning en Buffel rustig in de kamer. Lightning, een reu, is een kruising tussen een husky en een ander ras. Bart kreeg de hond in 2007 toen die één jaar was. “Ik was zijn derde baas. Het was liefde op het eerste gezicht. Hij kon niks en wou niks. Met spoed hebben we een puppycursus gedaan. Ik leerde daar meer dan de hond. Na kennismaking met een andere hond, Lightnings eerste vriendje, ben ik begonnen met hem dingen te leren. Ik ontdekte snel dat het een zeer slimme hond is.”

Barts banen
Terug naar Barts levensloop. “Na Zwolle kwam ik tijdelijk terug naar mijn ouders in Gieten. Vervolgens werd ik croupier bij golden Ten casino’s in Groningen en ging ik op kamers wonen. Een fantastische baan. Ik was er goed in. Je maakt veel contact met mensen en het is gezellig. Na vier jaar kocht ik samen met mijn vriendin een huis. Nu ben ik vrijgezel. Ik heb nog op een kantoor gewerkt en op het bevolkingsregister van een RK-kerk. Door mijn ziekte schiet een oude hobby, gitaar spelen en liedjes maken erbij in. Via een vriendin kwam ik bij Van Boeijenoord in Assen terecht waar ik groepsleider werd. Dat beviel goed. Daarna ben ik nog invaller in een keuken geweest en nachthoofd in een opvanghuis voor moeilijk opvoedbare jongeren. Ik werkte toen 40 à 60 uur per week. Toen ik een oude jeugdvriendin ontmoette kreeg ik voor de tweede keer een relatie met haar. Zij verdiende de kost met inrichtingswerk. Ik werd huisman en stiefvader van twee kinderen.”

“In 2001 werd ik afgekeurd en toen oma Betting ziek werd en later overleed kon ik hier komen wonen. Mijn hobby was toen darten, maar mijn gewrichten werden steeds pijnlijker. In 2005 ben ik nog in Brazilië geweest. Daar heb ik enkele weken in sloppenwijken rondgekeken. Ik was onder de indruk van het probleem van de kindsoldaten, dat wilde ik zien.”

Buffel naast Lightning
Bart is een rasverteller, zo blijkt. “Hoe ik afvalopruimer werd? In een krantenartikel las ik over een ergernissentoptien. Overlast van honden stond daarbij. Vanaf het begin zat het in mijn hoofd: samen met mijn hond rommel opruimen. Als je toch elke dag de hond uitlaat, dan kan je ook wel wat doen. De hond had het direct onder de knie; het aanleren is een kwestie van belonen. Ik hoef maar ‘wat ligt daar’ te zeggen en hij zoekt de rommel op. Ook uit vijvers of sloten. En op grote afstand. Glas laat hij liggen. Buffel (een kleine witte krulhaar) kreeg ik van hetzelfde adres als Lightning, een vriendin met wie ik een platonische relatie had gehad. Toen de vriendin overleed, zo’n anderhalf jaar geleden, was het hondje doodongelukkig. Buffel is niet goed in zwerfafval oppakken, haar favoriete commando is ‘Lekkers’.”

Dagelijkse route
’s Morgens wandel ik van negen tot elf. Rain or shine. Ik loop vooral in het Noordbargerbos, langs het Oranjekanaal, in het waterwingebied, langs WildLands en op het nieuwe plein langs de vijver, bij Holdert en langs de Schapenveenweg. Het is ook een sociale activiteit hè, vergeet dat niet. Mensen maken graag een praatje als ik met de honden rommel opruim. Overdag slapen de honden. ’s Middags van vier tot half zes gaan we weer. We halen zeker een grote boodschappentas met rommel op per dag. De reacties die ik krijg zijn altijd zeer positief. Eigenlijk is het zwerfafval bijzaak. Het gaat de mensen om een sociaal praatje. Ik ben gemakkelijk in de omgang en maak gemakkelijk contact.”

Speciale vondsten
“De laatste tijd maak ik geregeld melding van een milieudelict. Illegale stort komt vaak voor, dat zie ik zeker eens per maand. Bij het vennetje trof ik eens jerrycans en blauwe tonnen aan. Deze vloer, hier in mijn kamer, vond ik ook in het bos. Ik denk dat klusjesmannen nogal eens wat dumpen. Laatst vond ik nog een zak vol lachgaspatronen en ook telefoons komen we tegen. Eens vond ik een zakje met coke en met wiet. Het meeste afval vind ik aan de Huizingsbrinkweg, vooral bij de tafel op de stoetbakbrink.”

Hoe het met de aanlijnplicht afloopt voor Bart en zijn honden? Met en voor Bart hopen wij dat de film een goed einde krijgt. U leest het op www.noordbarge.info.